“ÖLÜR DİYE DÜŞÜNÜLEN TEYZE, HASTANEDEN YÜRÜYEREK ÇIKTI”

Optimed Hastanesi tarafından paylaşılan söyleşide, Doç. Dr. Binnetoğlu, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nden mezun olduğunu belirtirken, “Belirli konularda hastalarımız bizi anlamıyor. Bizim onlara davrandığımız şekilde davranmıyorlar.” ifadelerine yer verdi. İşte keyifle okuyacağınız bir söyleşi…

Emine Binnetoğlu kimdir?

Emine Binnetoğlu: 1977 Trabzon Araklı doğumluyum. İlkokulu Devlet okulunda okudum. Düzce Anadolu Lisesinden mezun oldum ve Cerrahpaşa Tıp Fakültesini kazandım. Okulu bitirdikten sonra uzmanlığımı Kocaeli Üniversitesinde dahiliye (iç hastalıkları) üzerine karar verdim. Uzmanlığımı aldıktan sonra mecburi hizmetimi Kocaeli‘de Derince Eğitim Hastanesinde yaptım. 2012 yılında Çanakkale 18 Mart Üniversitesinde Yrd. Doç. olarak başladım. Orada çalışmalar yaptım ve Doçentlik sınavını kazandım. 2015 yılında Doçent oldum ve son olarak 2018 yılında Özel Optimed Hastanesinde çalışmaya başladım.

Dahiliye bölümünü tanımlar mısınız?

E.B: Dahiliye zaten iç hastalıkları demek. Dahiliyede de iç hastalıklarında da birçok alt branş bulunmaktadır. Bunlar; nefroloji, romatoloji, hematoloji, gastroenteroloji olup enfeksiyon ve kardiyoloji bölümünde dahiliye bölümünden çıkıp daha sonra farklı bir bölüm olarak devam ediyor. Baktığımızda 6 tane alt dalı bulunmaktadır. Genel dahiliye doktoru olduğunuzda bütün bu branşlardaki hastalara bakılır.

Dahiliye bölümünde hangi hastalıklara bakılır?

E.B: Gastroenteroloji dediğimizde mide, bağırsak, mide ülserinden mide kanamasına kadar her şeye bakılır. Endokrin dediğimizde de hormonel bozukluklar, şeker hastalığı, tiroid hastalıklarına bakılır. Romotoloji eklem hastalıkları, iltihaplı romatizmaya bakar, onkoloji kanser hastalıklarına bakar. Hematoloji kan kanserine ve kemik iliğine bakar. Nefroloji ise böbrek hastalarına bakar. Yani en az 6 tane ana branş bulunmaktadır.

En sık karşılaştığınız durumlar neler?

E.B: Hastalık açısından genellikle hastalar için çok önemli olmayan şikâyetlerin görüldüğü hastalıklarla karşılaşıyoruz. Karın ağrısı, gaz, şişkinlik ya da ülkemizde ve tüm dünyada sık görülen şeker hastalığı, tansiyon hastalığı gibi…

Kişilerde ne gibi şikâyetler olursa dâhiliye uzmanına başvurmalı?

E.B: Dahiliye uzmanına başvurmak için özel bir nedene ihtiyaç yok geniş bir branş olduğu için birçok hastalığa bakmaktadır. Aslında hastaların ilk aklına gelen çoğu zaman nereye gideceklerini bilmedikleri için başvurdukları bir branştır. Hasta dâhiliyeye geldikten sonra uzman kendi bölümüyle alakalı olan sıkıntıları tedavi eder ve daha sonra bu sıkıntıları ilgilendiren diğer branşlara da gerek görürse yönlendirir.

Sizce bu mesleğin zorlu yanları neler?

E.B: Belirli konularda hastalarımız bizi anlamıyor. Bizim onlara davrandığımız şekilde davranmıyorlar. Bu yüzden aramızda kötü diyaloglar geçmesine sebep oluyor. Bunların haricinde zorlu yanı bence yok.

Mesleğe ilk başladığınız dönem ile bu dönem arasındaki sağlıkta ilerleyen gelişmelerin ne gibi faydalarını gördünüz?

E.B: Başladığım yıl ile bu yıl arasında yeni bir sürü ilaç keşfedildi. Bir takım hastalıkların tanı kriterleri değişti. Bazı hastalara tanı koymamızı kolaylaştıracak laboratuvar ve radyolojik yenilikler oldu. Tedavilerde gelişmeler oldu. Sağlık sisteminde devletin yaptığı bir takım yenilikler oldu. Bunların hepsi hastalarımızı daha hızlı iyileştirmede ve mesleğimizi daha kolay, daha iyi şekilde icra etmemizde faydalı oldu.

Peki, neden iç hastalıkları branşı?

E.B: Çünkü insanlar doktor olduğunuzu duyduklarında çoğunlukla ne doktoru olduğunuza bakmıyorlar. Hastalığı varsa hemen sormak istiyorlar ve cevap bekliyorlar. Dahiliye de bütün sistemlere baktığı için çok geniş bir branş. Her hastalık hakkında bilginiz var. Mesela bir kadın doğumcu olsanız ona ağırlık verirsiniz. Ama bir dâhiliyeci olduğunuzda diğer branşlara göre bütün herkese yardımınız oluyor.

Bugüne kadar baktığınız hastalar arasından unutamadığınız olumlu ya da olumsuz bir hikâye var mıdır?

E.B: Unutamadığım birçok hastam var fakat ilk aklıma gelen Derince Eğitim Hastanesinde mecburi hizmetimi yaparken ölür diye düşündüğümüz yaşlı bir teyzeye ilaç başlattık. Ölme ihtimaline karşı beklediğimiz hastanın, tam tersi tedaviye cevap verip hastaneden yürüyerek çıkması benim için unutulmayacak bir olay oldu.