BEN YOZGATLIYIM…

Doğu’dan Batı’ya, Güney’den Kuzey’e Türkiye’min tam orta noktasındayım.

Başkente 230 km, sanayi şehri Kayseri’ye 180 km, turizm kenti Nevşehir’e 186 km mesafedeyim.

Nice üst düzey politikacılarım oldu, bürokratlarım oldu.

Bazen inşaatçı oldum, bazen hamal ve bazen yurt dışına göç eden emekçi.

Yıl 2020 oldu halen çamurlu ve tozlu yollarım.

Ama ben bu yolları elimde keleşle hiç dolaşmadım, pusu atmadım askere

Kalleşlik nedir bilmem, ihanet nedir bilmem. Ben YOZGATLIYIM

Devlet senin yollarını çağın en modern haliyle dizayn etti. Ferhat oldu dağları deldi.

En çok maddi yardımı sana yaptı, imtiyaz sağladı

Dövlet bana bahmiir dedin!

Gel gör bir tane yolum yapılı değil,

İşsiz kalmışlığım da oldu, çoğu zaman aç kalmışlığım da.

Ama bir gün elime silah alıp dağa çıkmadım. Ben YOZGATLIYIM

Kültürel haklar gerekçesi ile hiç cana kıymadım ben.

Hiç pusu atıp mayın döşemedim körpe delikanlılara, yiğitlere. Vatan

için görev yapanlara.

Hiç işyeri yakmadım.

Hiç kepenk kapatmadım insanların yüzüne.

Hiç yollara düşüp caniliği, canileri savunmadım.

Hiç Mehmetçik ile puştu bir tutmadım, yakıştıramadım vicdanıma. Çünkü ben YOZGATLIYIM

Çocuklarımı sokaklarda taş atsınlar, barikat kursunlar diye yollamadım.

Bayrakları çiğnesinler, Milli Marşı söylemesinler diye öğütlemedim.

Gece dağda gündüz kurumda olmadım. Hastaneleri basmadım,

okulları yakmadım, şantiyeleri havaya uçurmadım. Nüfus sayımına göre ülkenin en çok şehit veren ili olarak yediğim ekmeğe ihanet etmedim. Ben YOZGATLIYIM

Ne mutlu Türküm diyene.

Ne mutlu Yozgatlıyım diyene.