''PAŞAM''

  Ramazan bayramının birinci günü; Bayramlaşmak amacıyla aradığım, Çerkezköy ün fahri hemşehrisi E. Tüm General Saffet KAYA paşamızın aramızdan ayrılarak ebediyete intikal ettiği haberi ile sarsıldım. İnanamadım, ancak maalesef en acı gerçek işte. Allah rahmet eylesin, ışıklar içinde yatsın. Saygıdeğer eşi Kafiye hanım ve aile fertlerine başsağlığı ve sabır diliyorum.

      Kendisi ile üç yıla yakın bir süre çalışma şansım oldu. Dört yıl ilçemizde tugay komutanı olarak görev yaptığı için Çerkezköy ü çok sevdiğini, tam bir Çerkezköy sevdalısı olduğuna şahidim. Çok sevip saydığım, görüşlerine her zaman değer verdiğim bir büyüğümdü.

    Çerkezköy çok saygıdeğer bir hemşehrisini kaybetti ama ben aynı zamanda ailemden birini, adeta abimi kaybettim. Beklenmedik kaybından derinden etkilendim, gün boyu 2000 yılında gerçekleşen etkilikte ağaç dikmek için birlikte yaptığımız çalışma sanki daha dünmüş  gibi gözlerimin önünden film şeridi gibi aktı, geçti. Çok zamansız ve erken bir veda oldu.

      Kendisi; arkalarından gözyaşı dökerek çok aradığımız, sayıları her geçen gün azalan örnek bir beyefendi idi. Eleştirilerini kibarca ve kırmadan yapardı, övüyor mu, eleştiriyor mu anlamak zordu. Halk eğitim merkezi yanındaki eski askeri gazinoda yaptığı kreşi göstererek o yıllarda Çerkezköy e ilk kreşi kazandırmam için beni cesaretlendirmiş, yol gösterici olmuştu, unutamam..

      Hemen aklıma gelen bir anımı daha paylaşmak isterim. Bir gün ziyaretine gittim, Tugay denetlemeye hazırlığında olmasına rağmen bana vakit ayırdı. Kalkmak için izin istediğimde “vaktin varsa araziyi gezelim” önerisinde bulundu. Memnuniyetle kabul ettim sahayı birlikte dolaştık. İlgimi çeken konularda sorularımı merakımı giderecek şekilde cevapladı. Konu konuyu açtı her soruma verebileceği kadar bilgi aktardı, beni aydınlattı. Ben kendisine “komutanım” diye hitap ederdim, rahmetli de bana “başkanım” derdi. Karargaha döndüğümüzde ayrılırken “başkanım senin asker olman lazımmış” dediğini hiç unutmadım, hala kulaklarımda. Bende kendisine “komutanızda olursa tekrar askerlik yapmak isterdim” cevabını verdim. Gülmüştü..

       1999 depremi sabahı saat 03:30 sularında pijamalarla belediyeye geldim, nöbetçi zabıtayı hasar tespit keşfine çıkarttım, endişeyle haber bekliyorum. Telefonum çaldı baktım Saffet Paşam; “başkanım ne var, ne yok, yapacağımız bir şey var mı” diye sordu. Keşif raporu beklerken Paşamın telefonu bana inanılmaz bir moral desteği oldu. Artık keşiften kötü haberde gelse hazırdım. Ne de olsa Saffet Paşam tugayı ile birlikte yanımdaydı. Aynı destek 2001 de yaşadığımız sel felaketinde, yolların kapandığı kar fırtınalarında her zaman Çerkezköy ün hep yanındaydı.

     Tümgeneral terfisi aldığı yıl tayini çıktı. Çerkezköy’ den ayrılmadan önce Belediye Başkanı olarak yaptığım öneriyi Belediye Meclis Üyeleri oy birliği ile kabul ederek kendisi Çerkezköy ün fahri hemşehrisi ilan ettik. Sinema salonunda gerçekleşen sade bir tören ve konuşmalardan sonra hemşehrilik beratını gururla kendisine takdim ettiğimde çok memnun olmuştu..

      Gazetedeki köşe yazılarımı düzenli olarak kendisine gönderirdim. Yazılarımı okur, olumlu olumsuz eleştirilerini yine aynı incelikle dile getirirdi. Eleştirilerinden mutlaka faydalanırdım. İyi ki başkanlık dönemimde Çerkezköy de görev yaptı, iyi ki kendisini tanıma imkanı buldum..

      Kendisini tanıdığım için çok şanslı olduğuma inanıyorum. Asker olmasına rağmen sivil hayata yönelik çağdaş, ileriyi gören özellikle şehircilik ve altyapı konusunda çözüme yönelik çok doğru tespit ve görüşlere sahipti. Kim hakkında ne düşünüyorsa samimi olarak yüzüne söylerdi.

     Ama esas olarak tabi ki mükemmel bir komutan, askerdi. Mustafa Kemal in askeriyiz diye atılan sloganı her duyduğumda hemen aklıma Paşam gelir. Çünkü Saffet Paşam; askerdi, tam da Mustafa Kemal in askeriydi.

       Saffet Paşam; ışıklar içinde, rahat uyu. Bizlerin bir kusuru olduysa affet, hakkını helal et. Bizden yana hakkımız varsa zaten helaldir. Ruhun şad olsun...