ARALIK

Tuttuğum eli bırakmam,

Anlatılan derdi ezberlesem bile dinlerim,

İki elim kanda olsa koşarım,

Sabrımla affımla kırgınlıklarımı örterim.

Ama eğer zerre itildiğimi hissedersem bırak kalmayı,

Göz ucuyla bile bakmam o tarafa.

Şanslıysak bizi öldürmeyen bir ailenin içine doğmuşuzdur.

Biraz daha şansımız varsa bizi öldürmeyen bir sevgili,

Bir eşe denk geliriz.

Bindiğimiz dolmuş,

Yürüdüğümüz yol,

Evimizin önünde bile şanslı olmamız gerekiyor.

Yaşamımızın bu kadar şansa bırakılması beni delirtiyor.

***

Yoruldum…

İnsanların insanlara saldırmasından,

Çocukların ve hayvanların ömrünün kelebeklerden az olmasından,

Adaletin bozguna uğradığı bu dünyadan yoruldum.

Morg görevlisi 28 numaralı ceset diye seslendi mesela.

İnsan bu kadar…

Bunca macera koşuşturmaca nereye gitti?

***

İyi günler geçiyor,

Kötü günler geçiyor,

5 dakika daha denilen uykular geçiyor,

Ölüyorum artık dediğin acılar geçiyor,

Daha mutlu olmam dediğin anlar geçiyor,

Yokuşların sonunda yok oluşlar varmış.

Bilseydin nefes nefese koşmazdın.

***

Birinin seni tamamlamasına ihtiyacın yok.

Tek başına olmanı yalnızlık olmadığını anladığında başlıyor mutluluk.

Sev kendini.

İçinde senin sevgine ilgine şefkatine muhtaç küçük bir çocuk var.

Gözlerinin içine bakıyor sev beni diye.

Bak ona,

Gör onu,

Sarıl sev,

Onu senden başka iyileştirecek,

Ona senden başka yetecek kimse yok…

***

Bugün yeni bir ay,

Yeni bir sayfa,

Tüm yaşananlar düne ait.

Hadi kalk,

Oturduğun yerden olmaz.

Kalk ve harekete geç.

Nerden başlayacağım deme.

Bi yerden başla…

***

En karanlık bulutların altından geçerken en renkli şemsiyeni açabiliyorsan güçlüsün bu hayatta

Olmadığını kabul edip uğurlayabildiğin an yalnızlık keyif olmaya başlar.

Sevgi dilenciliğinin sana sevgi kazandırmadığını fark ettiğinde öğrenirsin kendine şefkat göstermeyi.

Görünmeyen acılarınla barış.

Gözündeki yaşı kurut.

Gülücüklerini özgür bıraktığında hissedersin yaşadığını

Yorgundur Aralık sırtında 11 ayın anılarıyla,

Üzgündür Aralık bol bol ağlar yağmurlarıyla,

Kızgındır hiddetlenir rüzgarlarıyla,

Soğuktur üşürür sabahlarıyla,

Yaşlıdır Aralık en bilgesidir ayların.

Sessizdir sessizliğini yansıtır usul usul yağan kara,

Gizemlidir konuşmaz anlatmaz.

Vedadır Aralık koca bir yıla tüm yaşananlarıyla,

Yalnızdır Aralık yoktur ardında başka sırdaşı.

Hüzünlüdür akıtır tüm doğada gözyaşı.

Ama bitiş, ölüm değildir asla.

Yeni bir ümit, yeni tertemiz sayfadır.

Ayrıldıktan sonra geriye son bakıştır Aralık.

Bir daha geri dönmeyeceğini bilerek.

Geçer her şey geçmez sanılan,

Yine gün doğar en kara geçmez dediğin geceye,

Başlar yepyeni umutlarla bembeyaz tertemiz Ocak,

Ey hayat yolcusu.

Sadece biraz sabret.

Selam ve dua ile…