DERDE DEVA BİR UMUT VAR İÇİMDE…

Ne zaman umutsuzluğa düşse yüreğim,

Ve tükense içimdeki güzel günlere olan inancım,

Bir çocuğun gözlerinin içine bakarım.

Ve utanırım aynadaki hüzünlü yüzümden.

Ne vakit kaybetmişiz? derim ümitli yüreği,

Büyüdükçe mi?

Yoruldukça mı?

Koşup düşen bir çocuğun ağlayarak ayağa kalkıp, tekrar koştuğunu ne vakit unutmuşuz…

Ne vakit…

İnsanların ağızları hiçbir zaman kapanmaz.

Karanlığa da aydınlığa da bulacak kusurları, söyleyecek lafları vardır.

Önemli olan bu olumsuzlukların ayağımıza taş olup takılmasına izin vermemek.

Yüreğimizin yolumuza ışık olmasını sağlamak.

Çünkü yüreği ferah olanın aydınlığı bol olur.

***

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor.

Sevilmekten korkuyor kendini sevilmeye layık görmediği için.

Konuşmaktan korkuyor eleştirilmekten korktuğu için.

Duygularını ifade etmekten korkuyor reddedilmekten korktuğu için.

Yaşlanmaktan korkuyor gençliğin kıymetini bilmediği için.

Unutulmaktan korkuyor ardında bir bırakmadığı için.

 Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için…

İnsan kalbinde ne taşıyorsa dünyayı öyle görür unutmayın!

***

Herkesin anlatacak bir hikayesi vardır.

Dinlersen…

Alışkın değilsiniz.

Toplum kurallarına isyan eden,

Kendi ahlaki değerlerinden taviz vermeyen,

Kendi ayakları üzerinde dimdik duran asi kadınlara…

Alışkın değilsiniz ‘Bir kedi yavrusu gibi sinmeyip aslan gibi kükreyen kararlı kadınlara’

Alışkın değilsiniz.

“Hayır” kelimesini net kullanan kadınlara…

Alışkın değilsiniz.

Tavrını, duruşunu, çizgisini korumayı başaran kadınlara…

Alışkın değilsiniz.

Kendinden başka hiçbir şeye bağımlı olmayan kadınlara…

Alışkın değilsiniz.

Gücünü kendine olan güveninden alan kadınlara…

Alışkın değilsiniz yaptığının, yaşadığının, hissettiğinin, söylediğinin ardında duran kadınlara…

Alışkın değilsiniz.

Tek bir cümle bile çalıp çırpmadan kendi yüreğini şiirleştiren kadınlara…

Alışkın değilsiniz.

Kalem tutan o ellere.

Alışın beyler,

Çoğalıyoruz…

***

Bir başka seviyorum;

29 Ekimleri,

30 Ağustosları,

23 Nisanları,

19 Mayısları,

Bir başka seviyorum işte.

Seni bana hatırlatan o günleri.

Çocukluğumsun,

Gençliğimsin,

Özgürlüğümsün,

Aydınlığımsın,

Samsun’dan kalbimize doğan güneşsin,

Edirne’den Ardahan’a sönmeyen ateşsin.

Bir başka seviyorum işte,

Saygı ve rahmetle Atam.

***

Kavgaların en çok ‘Ne bakıyon len’ diye çıktığı bir ülkede;

Otobüslere karşılıklı koltuk yapmak çok mantıklı.

TV sabah programına çıkmış bayan ‘Eşim diş macununu ortadan sıkıyor’ diye serzenişte bulunuyor.

Diş fırçalayanını bulmuş ortadan sıkması kalmış bak bak lükse bak.

Arabada kemer takmak zorunluyken;

Otobüslerde milletin ayakta gidebilmesini bana bi anlatın.

Türklere özgü bir ikna şekli; ‘ölümü gör’

Bazen başımı alıp gidesim geliyor ama Müge Anlı var sağ olsun rahat vermez

Asansör çağırma tuşuna defalarca basarak daha hızlı geleceğini zanneden tek milletiz

Kulağında kulaklık olan birini dürtüp ‘müzik mi dinliyorsun’ diye sormak

Yok canım benim kuleden iniş izni istiyorum pilotum ya ben

Sadece Türklere özgü bir ağırlık birimi ‘gavur ölüsü’

Bizler ‘Arkası gelmez dertlerimin’ şarkısında göbek atan bir milletiz

Bu zor zamanlar bize vız gelir.

Camı siler ‘Ayna gibi oldu’ der.

Aynayı siler ‘Cam gibi oldu’ deriz.

En iyi tedavi şekillerimizden biri ‘Git bi elini yüzünü yıka’

Pazarda çocuğunu kaybedince feryat figan ağlayan biz bulunca Allah ne verdiyse döven biz

Bunca dert, tasa, sıkıntı üstüne bir de pandemi gelince yüzünüzü biraz da olsa gülümsetmek istedim.

Başarabildiysem ne mutlu bana

***

Güzel günlere uyanacağız.

Belki bir selvi ağacının altında,

Sabah güneşi yanaklarımıza dokunurken,

Bir çocuğun penceresinden bakacağız.

Annemiz bağıracak ‘yemek hazır’ diye

Sokaklar şenlik yeri.

Kırlarda gelincikler,

Çiçekler arasında mekik dokuyacağız.

‘Bitti’ diye bağıracak en nihayetinde biri.

Hastaneler insansız kalacak,

İnsanlar maskesiz,

Dokunmak hakkımız olacak.

Sarılmak doğamız,

Derde deva bir umut var içimde.

Güzel günlere…

Selam ve dua ile…