HEYECAN

Geçen cuma Çorlu’ya gitmek için yola çıktım. Acelem de yok dedim. Arka yollardan Yanıkağıl , Velimeşe ordan da Çorlu’ya geçerim, eş dostu da göre göre gidiyim istedim. Annemin de köyü olan Yanıkağıl Köyü’nden yani yeni adıyla Yanıkağıl Mahallesi’nden geçerken köyün hemen girişinde futbol sahasına gözlerim takıldı. Etrafı tel örgülerle çevrili kale direkleri dikili. Hatta kale fileleri bile takılıydı. Tabi futbol sahası yerini çoktan tarlaya bırakmıştı bile. Gözlerim takıldı. Küçüklüğümde yaşadığım o an gözlerimin önünden film şeridi gibi geçmeye başladı. O zamanlar 8-9 yaşlarındayım, köyün takımı olan Yanıkağılspor Amatör Liglerde mücadele ediyor. Köyün A takımı var, genç takımı var, liglerin hemen hepsine katılınıyor, deplasmana gidiliyor. Hatta iç saha maçlarında futbol sahası tıklım tıklım. Civar köyler dahi maçları izlemeye geliyordu. Aradan kaba taslak 20 yıl geçti. Ne oldu da bu kadar futbola karşı duyarsızlaştık! Ne oldu da bu heyecanımızdan vazgeçtik! Kimse gelin 50 bin, 100 bin para bağışlayın da demiyor. Amacımız o heyecanı yaşatmak, yaşamak değil mi? Köye katma değer kazandırmak değil mi?

***

Yanıkağılspor, Pınarçaspor, Beyazköy bunlardan birkaçı. Köy ağası dediğimiz kodamanlar, köyün muhtarı, bağlı oldukları ilçe belediyesi hadi bunları geçtim bu köyün gençleri de mi yok arkadaş? Bence Trakya futbolu ve gençleri adına büyük kayıp. İnşallah tez zamanda hatadan ve yanlıştan dönülür de heyecanı yaşamaya devam ederiz. Hem de ben nasıl 20-22 yıl öncesine dönüp anılarımı anlatıyorsam, sizlerin de çocukları 20-22 yıl sonra bir şeyler anlatabilsin…