İYİYİM…

En güzel söylediğim, en rahat hissettiğim yalansın ‘’iyiyim’’…

Kim sorsa; iyiyim!

Cevap verecek halim de yoksa iyiyim!

Hepimizin dimi?

Hepimizin en tatlı yalanı itiraf etmeliyim. Ne yazık ki kimse sizin gerçekten iyi olmanızla ilgilenmiyor. Bu formalite bir sorudur aslında(nasılsın)…

Nasılsın derler ama cevabınızla asla ilgilenmezler. İyiyim de deseniz kötüyüm de deseniz boşlukta kalır, size kalır yine!

İşte bu cevapların havada kaldığını gören herkes sadece iyiyim der atık bu soruya. Çünkü insan belirli birçok olayı yaşayıp, insanları tanıyınca kendi yaralarını kendisi sarmaya başlıyor…

Yakın arkadaş, akraba, evlat hatta bazen eş bile ikinci planda kalıyor… Diğer adıyla güçleniyor insan, nelere katlanabildiğini fark ettiği zaman güçleniyor.

Kendi yaralarını saran insanları kolay kolay yıkamazsınız!

Çaresizliklerini saklayan insanları çok üzemezsiniz!

Gözyaşlarına peçeteyi kendi uzatan insanları, teselli de edemezsiniz!

O kadar alışmışlardır ki; yarasının kanayan yerlerini sarıp sarmalamaya siz yanında fazlalık kalırsınız…

Sorduğunuz da bir iyiyim der; sorupta cevap alamadığınız bütün soruların cevabını alırsınız tek kelime ile… !