UTANMIYORLAR! (1)

   T.Dağ Büyükşehir Belediye Başkanı ile Ç.Köy Belediye Başkanının Büyükşehir belediye meclisi toplantısında yaptıkları trajikomik tartışmayı başlangıçta kayıkçı kavgası olarak değerlendirdim. Ancak sosyal medyada tartışmaya yönelik paylaşımlar devam edince; Başkanların bir güç gösterisine soyunmuş olduklarını gördüm. Halkın bu tür sözde güç gösterilerine taktığı bir isim var ama, yazıma taşımak istemem doğrusu. Karşı mahalle ellerini ovuşturarak manzarayı seyrederken, tartışmanın kime, nasıl bir faydası olabilir, bilmiyorum.

    Memleket yangın yeri gibi, emekliler açlığa mahkum edilmiş, asgari ücretli aybaşını getiremiyor, halk musluklardan akan çamurlu sudan bıkmış, hasta olacağız endişesi içinde, çare arıyor. Bu ortamda aynı partiye mensup Belediye Başkanlarının yaptığına bak, hiç utanmıyorlar. Güreş minderindeki sporcular gibi birbirlerinin açıklarından puan almaya çalışıyorlar. Tartışmanın tam da Büyükşehir Belediyelerindeki yetki karmaşasının çözümü için kanun değişikliği konuşulurken olması tesadüf değilse iktidar açısından iyi bir zamanlamadır.

    Tartışmanın beğendiğim tek yönü ise: Meclise getirilen önerge için gurup kararı alınmamış olmasıdır. Yerel yönetimlerde gurup kararı alınmasını doğru bulmuyorum. Başkanlığım süresince böyle yöntemlere hiç ihtiyaç duymadım. Bu konuda yardımcı olan tüm meclis üyelerimize teşekkürü borç biliyorum. Tüm meclis üyelerinin gündeme gelen konu hakkında parti bağlayıcı kararına gerek duymadan özgürce fikrini söyleyerek halk ve kent için en doğru neyse o yönde oyunu kullanabilme serbestliği olması gerektiğine inanıyorum. Meclis üyeleri özgür iradesiyle oy kullanabilse, ihale ve imar rantı yolsuzlukları büyük ölçüde önlenecektir.

   Belediye Başkanlarının birbiriyle konuşmadıkları zaten biliniyordu, bu tartışmadan sonra barıştırılmaları daha zor bir hale gelecektir. Dargınlığın başkan adaylığı sürecindeki parti içi çekişmelerden kaynaklı olabileceğini düşünüyorum. Ancak; bugüne kadar giderilememiş olması parti üst yönetiminin ne kadar beceriksiz olduğunun bir göstergesidir. Aday adaylığı sürecinde liyakatli bir parti yönetimi konu buraya gelmeden çözebilirdi, beceremediler.

   İlçe Belediye Başkanı; kendisini dört dönem milletvekilli, PM üyesi yapan eski genel başkanını, eski genel başkanın kendi tabiriyle arkasından hançerleyerek mevcut yönetimi destekleyen eski vekile karşı şansı olmadığını görmeliydi. Çünkü vekil destek karşılığı adaylık sözünü çoktan almıştı. Söz verenlerde eski vekilin delege gücüyle kurultayı kazandıklarını unutmadılar ve sözlerinde durdular. İlçe belediye başkanı ise büyükşehir adaylığını kaybettikten sonra nasıl ilçeye tekrar aday olabildi, orası bilinmezliklerle dolu ve yorum yok.

    Yine de doğruyu konuşmak lazım; parti üst yönetimi ilçe belediye başkanını adaylık başvurusu olmamasına rağmen hiç utanmadan, hülleyle nasıl tekrar ilçeye aday gösterebildi. Şimdi bazı fanatik partililer eleştirilerime kızıyorlar ama gerçek budur. Yalnızca gerçekler konuşularak, doğru bulunabilir, hata tekrarı önlenir. Üst yönetim kurultay kazanıyor ama bu üst yönetimin çok liyakatli kişilerden oluştuğunu ve doğru politikalar üreterek uyguladığını göstermez. Ç.Köy seçmeni; parti üst yönetiminin neden böyle tercih yaptığını hala bilmiyor.

    Bakın şimdi aynı üst yönetim yerel seçimler sonrası genel merkezde bir birim oluşacağını başına da seçimlerde yeniden aday gösterilmeyen Prof. Yılmaz BÜYÜKERŞEN in getirileceğini, bu birimin belediyelere bir çeşit parti içi denetim ve danışmanlık yapacağını ilan etmişti. Desteklediğim bir projeydi, uygulanması için acele edilmesi gerektiğini de yazdım. Üstelik mevcut belediye başkanlarının akçeli işlerdeki kötü alışkanlıklarını unutmalarını, akıllarından bile geçirmemelerini, akçeli işlerden derhal uzaklaşmaları gerektiğini de vurgulamıştım.

    Yine parti üst yönetiminin kararına göre: Belediyeler her yıl borç durumunu afişle halka açıklamayacaklar mıydı? Belediye başkanları, her yıl mal bildiriminde bulunmayacak mıydı? Açıklayanı gören, duyan varsa söylesin. Parti üst yönetimi delegenin güvenini alıyor ve kurultayları kazanıyor, ancak; iktidar, parti delegelerinden alınan oya göre belirlenmiyor. Halkın çoğunluk oyunu da almak gerekiyor. Bunun için de her şeyden önce şeffaf olup hesap verebilmek, diğer partilerin yaptığını yapmamak, halka aradaki farkı göstermek gerekir.

     Uzun yıllardır siyasetin finansmanı için belediyelerin değişik şekillerde kullanıldığını bilmeyen kalmamıştır diye düşünüyorum. Daha önce çok yazdım; Belediyeler siyasetin finansmanının ötesinde başkanlar ve meclis üyeleri tarafından da ihale ve imar rantları ile zenginleşme aracı olarak kullanılmaktadır. Belediyelerden zenginleşme o kadar kanıksandı ki, toplum; kentin sorunlarını çözmek için seçtiği belediyede başkan ve meclis üyelerinin belediye nimetlerinden zenginleşmesini değil, aynı görevi yapmasına rağmen belediye nimetlerinden zenginleşmeyi kabul etmeyen, namusuyla çalışanları eleştirir hale geldi. Siyasi partilerin üst yöneticileri bu durumu bilmesine rağmen partiye finans katkısı sağladığı için belediyeler üzerinden yapılan yolsuzlukları maalesef görmezden, duymazdan gelebiliyorlar.

    Belediye yolsuzluklarının önüne geçmek amacıyla yerel yönetimler kanunlarında değişiklik yapılacağını ulusal basından izliyoruz. Çözüm olarak Kaymakam ve Valilerin belediyeler üzerindeki yetkilerinin arttırılmasının düşünüldüğü yazılıyor. Bunu çözüm olmaktan uzak bir düşünce olarak değerlendiririm. Belediye yolsuzluklarının önlenmesi için öncelikle sonradan yapılan yüzlerce değişiklikle kevgire döndürülen ihale kanununun çıkarıldığı tarihteki haline döndürülmesi gerekir. Ama çok daha önemlisi ise, çok sık dile getirdiğim için okurların eleştirmeye başladığı “MALİ MİLAT VE NEREDEN BULDUN KANUNUNUN” acilen tekrar yürürlüğe konmasıdır. Bu kanun çıkartılmadan, yürürlüğe konmadan yolsuzluktan ve yoksulluktan asla kurtuluş olmaz, uyanalım ve öğrenelim artık.