ZORDUR KADIN OLMAK

Zordur kadın olmak, her an kırılıverecekmiş gibi yaşamak!

Herkesin yerine her şeyi düşünüyor olmak

Ama herkesçe çokta umursanmamak…

Bir türlü anlaşılamamak, hep bi şeyleri istemekle suçlanmak…

Onca kalabalığa rağmen yalnız olmak ve sadece içindeki küçük kız çocuğu tarafından sarılmak.

Anne olmak, eş olmak, evlat olmak

Bir varlığınla bin parçaya bölünmek…

Bütün bunlarının yanında içindeki küçük kız çocuğunun elinden tutup onu da yaşatmak…

Zordur kadın olmak, hep bir şeyleri, birilerini topluyor olmak…

Güçsüzlükle suçlanmak ama her zorlukta sığınılan liman olarak var olmak.

Her gün bir şekilde kırılmak buna rağmen gözyaşını silip dağılan parçaları bir arada tutmak.

Kalbi kırılır,

Umudu kırılır,

Saçı kırılır,

Tırnağı kırılır.

Bu kadar çok kırılırken ayakta dik durabilmek, tek parça olabilmek,

Çok şeyler biriktirirler içlerinde tıpkı çantaları gibi.

Siner, susar…

Bazen korktuğundan,

Bazen gücünün farkında olmadığından…

Oysa hiçbir şeye

Birinin onu tamamlamasına ihtiyacı yoktur…

Başını kaldırsa yeniden yürüyebilecektir,

Oysa o karnına koca bir dünyayı sığdırmış olandır…

Hadi kalk kadın!

Yakışmaz sana bir kenardan hayatı izlemek.

Kalk ve koş,

Eğit kendini,

Umutla bak yarınlara her ne olursa olsun.

Sen yaparsın,

Sen güzelsin,

Sen başarırsın,

İçindeki ışığa güven.

Kalk ve örnek minicik kız çocuklarına

Cesareti olmayanlara,

Gün bizim,

Hayat bizim,

Güneşli günler bizim,

Günümüz kutlu olsun.

Selam ve dua ile…